مـــن به چه دلهره از باغـــچه همســـایه
ســــیب رادزدیدم !
باغبــــان ازپی مــــن تنددوید

ســــیب دندان زده را دست تودید

غضب آلــــود به من کردنـــگاه

ســـیب دندان زده ازدســت توافتادبه خــــاک

و تـــو رفتــی وهنـــوز سالهــــاست

که درگـــوش من آرام آرام

خش خش گام توتکرارکنان میدهد آزارم

ومن اندیشه کــنان

غرق این پنــــدارنم

که چرا باغچه کوچک مــا ســـیب نداشت.... .

دو نفر بودیم!از دو دنیای
متفاوت!

فاصله ی ما یک تنگه بود!آب بود!

آبی که زلال بود و مرا یاد
رودهای سرزمینم می انداخت!فکر میکردم حداقل برای یک بار مثل رودهای سرزمینم با من
مهربان است.اما نبود!

دلگیرم!از فاصله ها!

از دیوارهایی که ذهنم ساخته
است دلگیرم، من از تضادهای بی دلیل دلگیرم...

از بهانه هایی که که جدایمان
کرد!

دیگر چه فایده ای دارد؟!زنده
ماندن در شهری که دیگر اجازه ی نفس کشیدن به من نمی دهد!

صدای چک چک وجودم به من گوشزد میکند که تا
رفتن ثانیه ای بیشتر نمانده!

شاید با رفتن روح خسته ام آرام گیرد!

شاید!
بر گرفته از  رمان الهه پارس

. پاهايم خسته است . بايد رفت .

بايد رها شد از حصار تنهايي و اين

جسارت مرده

نميدانم چگون اين چراها در مقابل ديدگانم ريلي به امتداد تمام زندگي ساخته اند؟

شبانه آرزوهايم را در ژرف ترين نقطه ي ذهن كابوس زده ام دفن ميكنم و با بقچه ي خا كستري خاطراتم

راهي شهر رويايي خيال ميشوم واز جاده ي پر از ابهام و ترديد ميگذرم

گامهاي لرزانم سكوت شب را

ميشكنندو من در برهوت تنهايي خويش به شمارش گامهايم ميپردازم

بر سنگ مزارم بنويسيد:

در زندگي بارها بالهايم را گشودم تا همچون پرنده اي سبك بال به پرواز در آيم

اما هر بار شكارچي ح قيري قلبم را نشانه گرفت و بر زمينم كوفت شايد مرگ پاياني بر اين پرواز شكست

گونه باشد و آغاز رهايي...!

عشق يعني لحظه هاي التهاب، عشق يعني لحظه هاي ناب ناب،

عشق يعني همچو من شيدا شدن، عشق يعني قطره و دريا شدن،

1385 :هر كجا هست م، باشم به درك ! من كه بايد بروم!

پنجره، فكر، هوا، عشق، زمين،مال خودت! من نمي دانم نان خشكي چه كم از مجري سيما دارد ! تيپ را بايد زد ! جور ديگر اما ...

كار رابايد جست. كار بايد خود پول . كار بايد كم و راحت باشد ! فك و فاميل كه هيچ ...

با همه مردم شهر پي كار با يد رفت! بهترين چيز اتاقي است كه از دسته چك و پول پر است !

پول را زير پل و مركز شهر بايدجست! سيد خندان يه نفر!

سوئيچم كو؟

بذارين شوهرتون مال اون بمونه

!

وقتي يه زن ميبينه كه شوهرش داره زيكزاك تو حياط ميدوه بايد چيكار كنه؟

-

هيچي, بايد بهتر هدف بگيره و به شليك كردن ادامه بده

!

اگر كسي مي گويد كه براي تو مي ميرد در وغ م يگويد!!!

حقيقت را كسي ميگويد كه براي تو زندگي مي

كند

در پناه حضور سبز تو ، طوفان غم ، مرا جا مي گذارد

در كنارت ژرفاي آرامش را احساس ميكنم

و بي تو سيل بي رحم تنهايي مجالم نمي دهد

پلكهاي مرطوب مرا باور كن ، اين باران نيست كه ميبارد ، صدا ي خسته ي من است كه از چشمانم

بيرون ميريزند

آنتوان برت: اولين طليعه عشق آخرين تابش عقل است !

لرد بايرون : عشق مرد قسمتي از زندگي او و

عشق زن همه زندگي اوست

. ديز رائيلي : همه بخاطر عشق زا ده شده ايم ...

عشق پايه و اساس هستي و

تنها پايان آنست!

فرانگلين: اگر مي خواهيد دوستتان بدارند دوست بداريد و دوست داشتني باشيد!

با آرزوي

12 ماه شاد ي، 52 هفته خنده، 365 روز سلامت ي، 8760 ساعت عشق، 525600 دقيقه بركت،

3153000 ثانيه دوستی

 تولدت را تبریک میگویم

با اينكه نديدمت دلم هر روز برايت تنگ مي شود

. بديش اين است كه مي دانم تو هستي. كاش نبودي !

 مثل هزاران چيز ديگر كه توي اين دنيا نيست ولي آدم ها باز الكي دنبالشان مي گردند، نمي دانم، شايد

بشود اسمش را گذاشت دلخوشي، دلخوشي من هم اين است كه ميدانم هستي

.

اگه يه روز من مردم و تو منو دوست داشت ي پنجشنبه ها بيا مزارم گل سرخي را رو قبرم بزار تا هميشه

اون گل رو كه بهت داده بودم به خاطر بيارم....ولي....اگه تو مرد ي....من فقط يكبار ... ميام مزارت ..

ميام و اون دسته گل سفيد مريم رو كه با خون خودم سرخش كردم برات هديه مي كنم و عاشقانه كنارت چون

ميدم تا بدوني هيچ وقت تنها نيستي!!

ميدانيد كجا؟!...زير سنگ ...!! من سالها روي سنگها خوابيده ام به پاس لطف سنگها –

ن روز از سنگهاخواهم خواست كه تا ابد روي من بخوابند!!! من بايد آنچه را احساس ميكنم بنويسم ....ومينويسم!

ولي

تو اي پاسدار جهالت!....اگر ميخواهي دهان فرياد مرا قفل كني؟ ...قفل كن!..اما...فراموش مكن

..همان انساني كه ديروز ندانسته،براي تو قفل ميساخت !...امروز دانسته كليدش را براي من

ميسازد!

بهش گفتم چون دوستم داري بهم نياز داري يا چون بهم نياز داري دوستم دار ي؟بعد از سكوتش خنديد و

گفت جمله ي قشنگيه

!!! ولي...چرا هيچوقت به جمله ي قشنگم پاسخ ي نداد؟؟ اما ...

اگه اون يه روزي

اين سؤال رو ازم ميپرسيد بهش ميگفتم: چون دوست دارم بي نيازترين آدم شهره زمينم!

پاييز را دوست دارم چون فصل غم است

... غم را دوست دارم چون حرف دل است ...

دل را دوست دارم

چون عشق را به من آموخت

... عشق را دوست دارم چون تو را با من اشنا كرد

...

عشق مثل آب ميمونه كه ميتوني اونو تو دستت قايمش كني اخرش يروزدستاتو باز ميكنمي ميبيني

نيست قطره قطره چكيده بي اينكه بفهمي اما دستت پر از خاطرس

من غريبه ي ديروزم

.اشناي امروز .و فراموش شده ي فردا ..

پس در اشنايي امروز مينگرم تا در فراموشي

فردا يادم كني

تا وقتي مريض نشي كسي برات گل نمياره

- تا فرياد نكني كسي به طرفت بر نميگرده -

تا گريه نكنيكسي نوازشت نميكنه

- تا قصد رفتن نكني كسي به ديدنت نمياد ...

و تا وقتي نميري كسي تو رو نميبخشه

.... و عجيبتر از ان اين كه : دوست را صدا كني به تو روي مياره. منتظرش باشي جواب نده.

مشكليبرات پيش آيد توجهي نكنه

. بميري، برات گريه نكنه . به قبرستان ببرند دنبالت راه نيفته .

تصادف كنيمتاثر نشه

 . به او بگويي در شهرت غريبم دعوتت نكنه و....

تو را به دادگاه خواهند كشيد

... شايد به حبس ابد محكوم شوي ... جزييات جنايتت معلوم نيست

...

اما... اثر انگشتت را روي قلبي شكسته يافته اند!!

يه نصيحت هيچ وقت تو خيابون نرو، اگه رفت ي سرتو بالا نكن، اگه بالا كردي، به هيچ كس نگاه نكن، اگه

نگاه كرد ي نخند، اگه خنديد ي شماره ازش نگير، اگه گرفت ي بهش زنگ نزن، اگه زد ي باهاش حرف نزن،

اگه زد ي نگو دوسش دار ي، اگه گفت ي باهاش قرار نزار، اگه گذاشت ي نرو سر قرار، اگه رفت ي تحويلش نگير،

اگه گرفتي عاشقش نشو، اگه شدي بهش نگو، اگه گفتي

.......

ميزاره ميره

نمي دانم كه دانست او دليل گريه هايم را؟ نمي دانم كه حس كرد او حضورش د ر سكوتم را؟ و مي دانم

كه مي دانست ز عاشق بودنش مستم وجود ساده اش بوده كه من اينگونه دل بستم

هوا ترست به رنگ هواي چشمانت دوباره فال گرفتم براي چشمانت اگر چه كوچك و تنگ است حجم

اين دنيا قبول كن كه بريزم به پاي چشمانت بگو چه وقت دلم را ز ياد خواهي برد اگر چه خوانده ام از

جاي جاي چشمانت دلم مسافر تنهاي شهر شب بو هاست كه مانده در عطش كوچه هاي چشمانت

تمام آينه ها نذر ياس لبخندت جنون آبي در يا فداي چشمانت چه مي شود تو صدايم كني به لهجه موج

به لحن نقره اي و بي صداي چشمانت تو هيچ وقت پس از صبر من نمي آيي

تنها بودم تو رسيدي گفتي ما بشيم بهتره ديگر تنها نبودم اما بعد از مدتي سر قرار نيومدي يك روز كه

داشتم دنبالت ميگشتم به تنهاي ديگري رسيدم گفتم چرا تنهايي؟ گفت يارم نيومده يهو با خوشحالي

بلند شد و گفت اومد وقتي برگشتم تو را ديدم

اين دنيا سراب محكوم است به پوچي... پرست و محكوم به كوچ كردن ...

شمع محكوم به اشك ريختن... خارها محكوم به تنهايي ... روز محكوم به غروب كردن ... شب محكوم به رسيدن ...

قلب با همه ي پاكي وصداقتش محكوم به دوست داشتن وچه محكوميتي شيرين تر و دلپذير تر ازاين است؟ اما اي

كاش همه ي اين محكوميتها زيبا را مي پذيرفتند. اي كاش...؟

واژه شناسي

حتماً تاحالا واژه ي

"اسگل"

به گوشتون خورده ، جالبه بدونيد كه اصلاً معني بدي نداره، اسگل نام پرنده

ايي است كه از اول بهار تا آخر پاييز ميره دنبال آزوقه و آزوقه جمع آور ي ميكنه واسه زمستونش، ولي

زمستون كه ميشه يادش ميره كجا اونا رو نگاه داشته و تمام زمستونوم يگرده دنباله اون آزوقه

...

خودمونيما عجب اسگليه

!!

اين رو بدون كه يه عاشق هيچ موقع آبرو نداره

- بدون عاشق به اميد عشقش زنده س -

بدون يه

عاشق، عاشق كشي بلد نيست

- بدون يه عاشق هرگز دوروغ نميگه مخصوصا به عشقش -

بدون اگه

دوروغي به كس ي گفتي يعن ي اونو كشتي

- اگه عشقت رو دوست دار ي هرگز بهش قول نده -

خجالت و

غرور رو بزار كنار اگه دوسش داري بهش بگو، به ساده ترين شكلي كه بلدي يا ميدوني كه ميفهمه بگو

عزيزم دوست دارم، گرچه هيچ موقه نميتوان ارزش اين كلمه را به كسي منتقل كرد

.